Ik heb een paar jaar bewindspersonen van dichtbij meegemaak (Gerd de Kruif, 24 januari).
Daar was een Groninger bij. Ik heb hem in vier jaar tijd één keer boos gezien. Tenminste, ik vermoedde dat hij echt boos was, want "nou geen fratsen" wil met het Groni
ngse gevoel voor understatement veel zeggen. Hij was er helemaal klaar mee. In Loppersum hebben we de afgelopen dagen weer kunnen zien hoe belangrijk onze bodem is. Normaal gesproken lopen we er over heen en denken er niet over na. Maar o wee als er iets mis is met de vaste grond onder ons bestaan. Bevingen, CO2-opslag, schaliegas, verontreinigingen. Emoties lopen dan hoog op, tot "wie bint zat". Dat is begrijpelijk. Er zijn mensen die denken dat de ondergrond geen thema is dat ons raakt of bezig houdt. Dat geloof ik dus niet. Als er iets mis dreigt te gaan, zijn we wel alert. En er zijn dreigingen genoeg, als je denkt aan bodemvruchtbaarheid in relatie tot voedselproductie, drinkwaterwinning, paalrot, diffuse verontreinigingen. Er is nog genoeg te doen.
Toch vind ik ook belangrijk dat we - behalve oog voor de dreigingen voor de ondergrond - de mogelijkheden voor een verantwoord gebruik van de ondergrond benutten. Bovengenoemde voorbeelden illustreren weliswaar dat dit niet altijd eenduidig is, maar er is verantwoord gebruik. Daar is minder aandacht voor. Goed nieuws is nu eenmaal minder interessant. De goede voorbeelden moeten we dus meer voor het voetlicht zien te krijgen. Ik heb eerder al iets over iconen geschreven. Maar erover mijmerend: misschien is het niet zo erg als de goede voorbeelden niet tot enorm veel aandacht leiden. Dan ligt het blijkbaar minder controversieel. En zijn het niet de stille krachten die tot het beste resultaat leiden? Eens kijken hoe het gaat in 2014, naar een goed beleid en een goede uitvoering zonder fratsen.
Gerd de Kruif (Rijkswaterstaat Leefomgeving)
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
