Als je erop let is de ondergrond veel in het nieuws (Gerd de Kruif, 21 februari).
Groningen natuurlijk, maar zeker zo indrukwekkend was de sink hole in Amerika, waarin de mooiste modellen van het National Corvette Museum verdwenen. Dat dit net precies daar moet gebeuren
! Ik heb weinig met auto's en al helemaal niet met dit merk, maar het was wel een "iconische" gebeurtenis (dat woord hoor ik de laatste tijd vaak bij een Zweedse auto-reclame). De bodem als onberekenbaar, slapend monster die ineens kostbaarheden opslokt. Sink holes kunnen ook in Nederland voorkomen. In Rotterdam is er onlangs bijna een fietsend meisje in verdwenen. Ik denk dat het vooral het onverwachte tot de verbeelding spreekt. Nu eens niet een sluipend en moeilijk zichtbaar probleem dat je misschien ook kunt negeren. Het acute gevaar, de bodem die niet de vaste grond is. Dan heb je aandacht.
Vaak zijn het bij sink holes de mensen zelf die de ellende veroorzaken. Dat geldt trouwens ook voor de aardverschuivingen in Sotsji, een ander bodemonderwerp dat laatst in het nieuws kwam. En als ik toch bij Sotsji ben, kan ik het niet laten een andere aardverschuiving – in figuurlijke zin dan - in Sotsji te noemen: de hegemonie van de Nederlanders bij het schaatsen. Haal ik daar een bodemtip uit waar we wat mee kunnen? Welzeker. Mij valt op dat er steeds een andere (gouden) medaillewinnaar is. De concurrentie is groot en daardoor wordt een hoog niveau bereikt. We hebben dus voldoende mensen, vakkennis, inhoud nodig om elkaar op een hoog niveau te brengen en te houden. Nu lijkt het soms of de kennis verdwijnt in een sink hole. Dat moeten we niet hebben. Ook dit veroorzaken we zelf en moeten we zelf oplossen.
Gerd de Kruif (Rijkswaterstaat Leefomgeving)
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroep
