Op mijn laatste dag op de lagere school – zo heette dat toen nog – ging ik heel bewust op een bankje in de gang zitten. Kijken naar het gebouw waar ik zoveel was geweest. Met een schuin oog op het aquarium met de zoen-vissen en met een beetje geluk de clowns modderkruiper. De situatie op mij laten inwerken. Ik was zo'n jongetje dat toen al bewust was van het bijzondere moment. Een tijdperk werd voor mij afgesloten. De grote school kwam eraan. Daar had ik zin in, maar even stilstaan bij het moment, dat is mooi. Zo is dat nadien natuurlijk vaker gebeurd. Het is obligaat, maar tijd gaat snel. Je gaat naar de middelbare school, werken, trouwt, ziet de kinderen snel opgroeien. Je knippert twee keer met je ogen en je bent alweer de 50 voorbij (Gerd de Kruif, 12 februari).
Zo heb ik ook mijn werk in de bodemwereld na bijna zes jaar afgerond, als trekker van het uitvoeringsprogramma van het bodemconvenant. Er zijn de afgelopen weken verschillende momenten geweest waarop afscheid is genomen. Allerlei loftuitingen (mooi woord is dat toch) die daarbij zijn gebezigd, neem ik met een korrel zout, want ik ken mijn beperkingen. Samen is er echter zeker veel bereikt. De 
convenantafspraken zijn nagekomen. De werkwijze is positief geëvalueerd. Er zijn nieuwe convenanten. We hebben ervaren hoe belangrijk het is een convenant te hebben, ook in tijden van crisis. Dat alleen al heeft het bodembelang overeind gehouden. Ik ben ook voor altijd geraakt door de inhoud, de ondergrond als basis van ons leven. Daar moeten we zorgvuldig mee omgaan. En de mensen in de bodemwereld zetten zich daarvoor in. Dichtbij in het uitvoeringsteam, maar natuurlijk ook veel breder. Het zijn in de regel mooie, gedreven en oprechte mensen in de bodemwereld. Wat is dat toch? Wellicht ben je als je in de bodemwereld werkt "goed geaard". Ik zie dat vaak in de kleine alledaagse dingen. Ik vind het belangrijk om in de kleine dingen verwondering te hebben. Dat is in de afgelopen zes jaar buitengewoon goed gelukt. Einstein zei eens dat je ofwel niet in wonderen gelooft, ofwel je gelooft dat alles een wonder is. Ik ga u niet oproepen om in wonderen te geloven, maar die verwondering wens ik iedereen van harte toe.
Als eerder gemeld, heb ik nu een andere functie en ben ik verantwoordelijk voor de invoeringsbegeleiding van de Omgevingswet. Dit is een ferme kluif, waar ik al mijn energie en aandacht (qua werk dan) op moet richten. Daarom is dit mijn laatste column. Met een vleugje weemoed. Ik dank de lezers en voor de reacties. Een totaal afscheid is dit wat mij betreft niet. Het bodemveld is onderdeel van de Omgevingswet, dus jullie zijn niet buiten beeld. Je weet nooit hoe je elkaar weer tegen komt. Weet me te vinden als er vragen zijn. In ieder geval wens ik jullie alle goeds!
Gerd de Kruif (Rijkswaterstaat Leefomgeving)
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
