Het voorjaar was nogal fris, maar sinds het warm geworden is in juni, zie je weer het jaarlijkse beeld. Overal liggen hopen zand en pellets het stenen te wachten op weer de nodig "tuinvlijt". Want die "modeklinkers" van een jaar of vijf geleden moeten toch echt worden vervangen door de "modetegels" van 2016. En omdat de boel ook nogal verzakt is in de vaak verkeerd bouwrijp gemaakte stadswijken, is er ook het nodige zand nodig om de boel op te hogen. En mocht de tuin nog groen zijn, dan is het toch hoog tijd er een buitenkamer van te maken, want al dat onkruid vraagt veel teveel onderhoud (Anton Roeloffzen, 8 juli).
Kortom, het is weer tegeltijd. En we leggen de modieuze grote zwarte tegels zo strak mogelijk tegen elkaar aan, want dan is de kans dat hiertussen toch weer allerlei onkruid opkomt het kleinst. Met als 
nevenschade nauwelijks infiltratie van water in de bodem.
En dat ondanks alle nattigheid van de laatste tijd. We werken tussen de buien door aan een mooie en moderne tuin met veel steen en verder wat plantjes en struikjes in potten. Leert de stadsmens het dan nooit?
De kranten staan vol van overstroomde straten, ondergelopen kelders en natuurlijk ook waterpret voor onze kinderen. Vooral in Oost-Brabant en Noord-Limburg waren de buien extreem, met soms hagelstenen als tennisballen zo groot. Ook die smelten tot water.
Ook Rotterdam heeft een dergelijke hoosbui gehad. En ondanks alle adaptieve maatregelen, die er al zijn getroffen – waterpleinen, ondergrondse opslagbassins, grotere singels – liepen ook hier straten onder en kelders vol. En ook in de woonhuizen kwam het water binnen.
In Rotterdam-oost kwamen we met de schrik vrij. Terwijl het centrum van Rotterdam onderliep, viel er geen drup in mijn wijk. Maar zo'n vijf jaar geleden tijdens een warme augustusdag was dan wel anders; toen kreeg het oosten van de stad wél de volle laag. Bij mijn buren stond 5 cm water in huis; in de keuken spoot het water uit de aanrechtbak. In mijn huis heb ik slechts een klein plasje hoeven op te dweilen in het toilet, waar het overtollig water van het dak, dat niet meer het overvolle riool in kon, net over de rand liep.
Toen werd de meerwaarde van mijn groene tuin duidelijk. Ik heb hierin een vijver aangelegd, waarop via een regenton 2./3 deel van mijn dak afwatert. Tijdens die hoosbui liep de vijver bijna over, maar mijn huis bleef droog.
Maar het afkoppelen van het dak heeft nog een voordeel. In plaats in droge zomerperioden de vijver moet worden bijgevuld met kraan water, hier afkomstig uit de Maas en dus veel te fosfaatrijk, vult meestal moeder natuur de vijver tijdig bij met schoon en voedselarm regenwater. Zo houd ik het watersysteem van mijn vijver in goede conditie. Kan het mooier?
Verder is mijn tuin van het vroege voorjaar tot de late herfst een lust voor het oog, ondanks de ligging op het noorden. Overal bloemen, vlinders en ander leven. Alleen de tuinvogels laten het afweten met al die steentuinen om mij heen.
Kortom, tegel eruit, groen erin!
Anton Roeloffzen
DCMR Milieudienst Rijnmond
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
