Afgelopen week gebeurde er twee spannende dingen - en hun samenloop kan geen toeval zijn. Allereerst was ik vorige week op het Diner van de Ondergrond, georganiseerd door het Centrum voor Ondergronds Bouwen. Op dit diner sprak architect Chris Poulissen over de rol van de ontwerper bij grote opgaven. Hij hield een pleidooi over de kracht van de analyse door een ontwerp in de beginfase van een project. Juist een ontwerpende analyse kan de werkelijke opgave in beeld brengen en integraliteit in plannen realiseren. En daarmee ook een instrument zijn om boven- en ondergrond echt met elkaar te verbinden. (Geert Roovers, 6 oktober)
Aansluitend was ik deze week bij de presentatie van een stedenbouwkundige analyse voor het voormalige Dellen-Wuijts terrein in Zwolle - in de wijk Assendorp. De analyse was gedaan door twee studenten stedenbouw van onze Saxion hogeschool. Gespeend van inhoudelijke kennis over de bodem gebruikte zij de contour van de eerdere verontreiniging als basis voor mogelijke herinrichtingen van het terrein. De contour paste goed bij de stedenbouwkundige eenheid van de wijk en gaf richting aan daarin passende ontwerpen voor urban farming, slim parkeren of een buurthuis op de plek. Met hun analyse brachten de studenten als vanzelfsprekend een verbinding aan tussen de boven- en de ondergrond.
In het licht van alle opgaven die op ons afkomen - en de omgevingswet als wondermiddel - gaven beiden gebeurtenissen mij de bevestiging van wat ik al veronderstelde. Dat integraliteit, cross-disciplinair werken en het werkelijk verbinden van boven- en ondergrond bereikt kan worden via de band van ontwerpers en stedenbouwkundigen. En dat daar - in eerste instantie - geen overdaad aan specialistische bodemkennis voor nodig is. Aan de ene kant een hoopvolle boodschap, aan de andere kant een boodschap die ons soort mensen enigszins nederig zal stemmen.
Geert Roovers
Dr. ir. Geert Roovers is (parttime) lector Bodem en Ondergrond aan de Saxion hogeschool te Deventer.
Reageren op deze column kan hier: LinkedinGroup
