De banken, de beurs en de Euro staan onder druk. "De crisis als kans" klonk het in het begin nog blijmoedig (Arne Alphenaar, 22 juni).
Eindelijk zou iedereen bodemenergie, biobased economy en Prius omarmen als hét alternatief voor het grote graaien.
De sprong voorwaarts is tot nu toe uitgebleven. De angst om te verliezen bleek te groot. 'Verbeter de wereld, begin bij jezelf' lijkt een anachronisme, 'inleveren' in het huidige klimaat een vloek.
De roep om strenger, terug naar toen alles beter was heeft de bodemwereld in zijn greep gekregen. Veel van vroeger is met zo veel succes uit de bodem verwijderd dat de bodemsaneringsoperatie in 2015 wordt afgesloten. In plaats van trots op wat we hebben bereikt, worden we boos. Zo veel grove bezuiniging, ons vakgebied wordt de nek omgedraaid!
Of we willen of niet, bodemsanering wordt steeds vaker in samenhang met andere sectoren afgewogen. Geld speelt daarbij een belangrijke rol. Het antwoord op de vraag; "wat hebben we als maatschappij over voor een schone bodem" stelt bodemdeskundigen zwaar teleur. Uit angst om te verliezen blijven we focussen op technische hoogstandjes en bijten we ons vast in normen.
Rond 1850 schreef Charles Darwin "It is not the strongest of the species that survives, nor the most intelligent that survives. It is the one that is the most adaptable to change".
Nu de wereld verandert en we, door de crisis, de kans krijgen echt te integreren worden we bang om onze autonomie te verliezen. Of het nu om de interventiewaarde en ruimtelijke ordening gaat of om de Euro, we durven niet naar het grote geheel te kijken.
Veel lezers zijn ooit uit idealisme in de bodem beland, anderen zagen er een goed belegde boterham in. Wie die doelen wil blijven realiseren moet onderkennen dat niet een schone bodem maar een duurzame leefomgeving het uiteindelijke doel is. Soms vereist dat een vergaande sanering, vaker zal de 'emotionele interventiewaarde' naar boven worden bijgesteld ten gunste van andere omgevingsparameters.
Om te overleven moeten we het idealisme van de jaren '70 kruisen met het pragmatisme van de jaren '00. Als de huidige angst om te verliezen blijft overheersen eindigen we als Dodo's.
Arne Alphenaar, TTE Consultants
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
