Tot afgelopen week was ik in de veronderstelling dat Herman een genetisch gemodificeerde stier was (Josja Veraart, 28 februari).
Dat is slechts gedeeltelijk waar. De dag voor de voorjaarsvakantie kwam mijn dochter uit school met een pindakaaspot voorzien van een duidelijke instructiebrief. In de pot zat een verdacht uitziende, drillende substantie.
Maak kennis met je nieuwe vriend Herman. Herman is een vriendschapskoek.
Herman moest mee op vakantie. Want je laat een vriend die dagelijks zorg behoeft, niet alleen achter in een koud huis. En in de brief die mijn dochter had 
voorgelezen stond duidelijk: zorg er goed voor. Geen ontkomen aan. Herman ging mee op reis.
Binnen een week was Herman een geaccepteerd lid van onze familie. Een ieder die de keuken binnenliep, gaf hem even aandacht, roerde de substantie goed door en zorgde ervoor dat we niet vergaten op tijd Herman eten te geven. Bij het boodschappen doen hielden de kinderen in de gaten of de juiste ingrediënten voor Herman werden aangeschaft. Al gauw wisten ze Herman slim in te zetten: "maar dat is niet voor mij hoor, het is voor Herman".
Na 10 dagen en een wonderbaarlijke vermenigvuldiging van Herman verder, komt echter het afscheid in zicht. Netjes wordt Herman over 5 potjes verdeeld. 4 worden doorgegeven en vinden een asielplek in een ander gezin. Herman heeft nu echt honger, staat op het briefje, met een duidelijke voedingsinstructie die eindigt als cake in de oven.
Verbazingwekkend hoe gemakkelijk dit principe werkt. Binnen de kortste keren leer je een heel gezin liefdevol voor een onooglijke substantie in een potje zorgen. En dat alleen maar, omdat deze drab een naam heeft, Herman, er een duidelijke instructie bij zit en vanwege het feit dat je natuurlijk niet de ketting zult verbreken.
Stel, je vervangt dit potje met melk, suiker en meel door een stukje natuur. Dat levert ons een nieuw bodembeheerconcept op. We geven als kettingbrief een aantal mensen een stukje natuur cadeau. Met als opdracht: zorg er goed voor. We noemen deze natuur Ad van den Biggelaar, naar onze gerespecteerde, helaas overleden, bodemambassadeur. Je stelt een duidelijke brief op met simpele en heldere instructies specifiek voor de locatie. Strekking: Ad zorgde goed voor de bodem, zorg nu goed voor Ad. En na een tijdje intensieve betrokkenheid geef je het beheer door. Je nodigt anderen uit om voor deze bodem te zorgen, inclusief alles dat er groeit en leeft. Dan komt het wel goed, met de maatschappelijke betrokkenheid.
Josja Veraart (Initiatief Bewust bodemgebruik en Royal HaskoningDHV)
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
