Ik hoor wel eens de stelling dat de verontreinigingen in onze bodem maar niet minder lijken te worden. Zelfs meer, omdat via het grondwater de verontreinigingen zich ook nog eens verspreiden, "de taart wordt groter". Hebben alle inspanningen wel zin gehad? Hebben alle saneringen wel zin gehad? Heeft ons beleid zin gehad? Ik vind dat die stelling valt onder de categorie "lekker makkelijk". We weten allemaal dat we met een enorm verontreinigingsprobleem zitten in onze bodem (Gerd de Kruif, 12 juni).
Eeuwen lang is onze bodem op verschillende manieren misbruikt als afvalputje. Lekkerkerk was de grote "wake up call". Ik vind dat er sinds die tijd enorm 
veel is gebeurd. Er is veel energie gestoken in het zicht krijgen op de problematiek. We weten veel beter waar welke verontreiniging zit. Dat is niet éénvoudig in onze ondergrond en gelet op de grootte van de problematiek. Daarnaast zijn veel verontreinigingen en locaties aangepakt. Van de grote gasfabrieksterreinen tot olietanks. Door overheden, individuele private partijen en organisaties als Bodemcentrum, Bosatex, SNBS, stichtingen bodemsanering bedrijfsterreinen. Dan gaat het om tienduizenden locaties. Ik ken veel gedreven mensen die daar hard aan hebben gewerkt. Ik ben van mening dat er daarmee een grote slag is geslagen. Locaties met de grootste risico's zijn aangepakt. De laatsten daarvan doen we de komende jaren. Zelfs voor het EMK-terrein is er nu een afspraak. Ik vind dat grootse prestaties.
Natuurlijk is de bodem daarmee nog niet schoon. Het is een illusie te verwachten dat dit snel helemaal lukt. We zullen vast nog soms nieuwe verontreinigingen tegenkomen of door een ontwikkeling maatregelen moeten nemen. Waar het grondwater vervuild is, is systeemgericht beheer nodig. Nazorg is nodig. We kijken realistisch wat nodig is en kan, functiegericht. Daarbij blijven we streven naar gestadige verbetering van de kwaliteit van de ondergrond. Als we dat doen, biedt de ondergrond ook voor toekomstige generaties volop mogelijkheden voor duurzaam en goed gebruik. Hoezo "de bodem wordt steeds vuiler"? Niets daarvan: de bodem wordt steeds schoner!
Een paar randvoorwaarden zijn ook de komende jaren van belang. We moeten voorkomen dat er nieuwe verontreinigingen komen. Anders dweilen we met de kraan open en is geen sprake van gestadige verbetering. Er moet voldoende kennis van de ondergrond blijven. Beschikbare informatie moet goed worden beheerd en ontsloten. Budget en instrumentarium moet afdoende zijn. Dat klinkt allemaal obligaat en logisch, maar we weten dat dit niet vanzelf spreekt. Genoeg te doen dus.
Kortom, we hoeven ons nergens voor te schamen en moeten de focus en ambities scherp houden.
Gerd de Kruif (Rijkswaterstaat Leefomgeving)
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
