In mijn juni-column viel ik u lastig met mijn nieuwe liefde Rugby, dat ook een olympische sport is.Inmiddels zijn de spelen voorbij. Hoe mooi de medailles en net-niet-medailles ook waren, voor mij was de rugby-toernooi het mooist. Met als absoluut hoogtepunt dáár weer van: de rituelen ná de finale.
Fiji won ruim van Groot-Brittannië. Waar Nieuw-Zeeland voor de wedstrijd z'n Haka doet, en daar in de stadions - terecht - zijn tijd voor krijgt, zong Fiji achteraf een fantastische gospel: Eda Sa Qaqa, We have Overcome, terwijl de popmuziek en stadionomroeper onverkort door de speakers knalde. Het tekende de bescheidenheid van de Fijiers. Even later, bij de medaille-uitreiking, werd dat nog eens bevestigd: De spelers knielden een voor een voor prinses Anne om haar de medaille om de nek te laten hangen en klapten elk drie beheerste klapjes voor háár. Ongetwijfeld terug te vinden op de NOS website (Paul de Reus, 25 augustus).
Verder kom ik graag nog even terug op een aantal andere zaken die ik in een column behandelde:
Mes Aynak:
In mei 2014 berichtte ik overde bedreiging van Mes Aynak, een boeddhistisch archeologisch monument, en de bedreiging daarvan door een open-mijnbouwconcessie.
Hieronder het laatste bericht van petitionist Matin Wasei: "Op dit moment is er niet echt nieuws over Mes Aynak, behalve dat de werkzaamheden nog niet gestart zijn en dat achter de schermen met de Chinezen wordt gepraat over punten uit het contract. De Chinezen willen belangrijke toezeggingen niet nakomen. Dit betreft onder andere de bouw van een krachtcentrale, een procesinstallatie om koper te scheiden van de grond, een railverbinding naar het noorden en de te betalen royalty. Al met al een slecht bericht voor de arme regering die cash en banen nodig heeft.
Ondertussen gaat de versnelde opgraving door. De uiteindelijke bedoeling is nog steeds niet gewijzigd: een krater maken van het hele gebied."
Deze inhoudelijke update wordt gevolgd door een persoonlijke verzuchting over de energie die het van Matin slurpt. En dat gelukkig weer gevolgd door een blik naar de toekomst:
"We zijn nu bezig om een expositie in Nederland te regelen van een deel van de vondsten uit Mes Aynak, naar het voorbeeld van Praag, klik hier. Het zou mooi zijn in een volkenkundig museum of iets zo een tentoonstelling te presenteren."
Keileem / zwerfkeien (maart 2016):
De steen van Rotstergaast ligt nog steeds op zijn plek en die van Meddo staat nog steeds bij de ingang van de locale voetbalclub. SC Meddo is officieel "Een kei van een club", met een aantal kampioens-jeugdteams in het afgelopen seizoen. De schaduw van de kei is zelfs te zien op Google maps.
Oorlogsdocumentatie:
In april 2015 beschreef ik de koude rilling die ik kreeg bij doen van historisch bodemonderzoek, jaren geleden. Het bedrijf waarvan ik de mogelijke bodembedreiging moet wegen, bleek een joodse bedrijf te zijn, dat in de oorlog op grond van een keurige verordening moest worden opgedoekt.
Deze zomer heb laatst het dossier weer ingezien en wat documenten gefotografeerd.
Het lijkt erop dat de twee joodse broers de oorlog hebben overleefd en stille vennoot zijn geworden van hun bedrijf. Ik blijf nieuwsgierig naar het persoonlijke verhaal en naar het latere wel en wee van het bedrijf. Wordt vervolgd.
Power food (mei 2016):
Rens Kroes (nou ja, haar team) heeft gereageerd op mijn aanbeveling om Het Jaar van de Peulvrucht in haar publicaties in het zonnetje te zetten: dat er meer zou aankomen, en inderdaad: Behalve Snert a la Rens. hummus en kikkererwtensnacks, zijn nu ook Linzen tapenade en een bonensalade te vinden op haar website. Allemaal mooi, maar Doutzen strikken als bodembeschermvrouwe zal nog een paar extra recepten moeten duren.
Paul de Reus
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
