12 april jl. hadden we een energieke kick-off Impuls Gemeenschap Afbouw Nazorg in Dordrecht. In de mooie oude Spaarbank in Dordrecht nam de gemeente ons mee in hun heroverwegingen van locaties met nazorg in Dordrecht. En we zijn het gesprek aangegaan over aanbod en behoeften inzake kennis en ervaring met afbouw.
Met de impuls willen we bouwen aan een gemeenschap van professionals (overheden, kennisinstellingen en bedrijven) die elkaar vindt en helpt om tot afbouw te komen. Het ontwikkelen van zo’n gemeenschap is echter lastig. Je raakt aan de principes van de Community of Practice – en daar moet je gericht op sturen. Maar als je niet oppast, verword je snel tot een vrijblijvende kennisgemeenschap waar alléén uitwisseling in plaatsvindt – maar geen échte vooruitgang wordt geboekt. En dat zie ik helaas (te) vaak.
Mijns inziens zijn er twee zaken die het ontwikkelen van zo’n gemeenschap lastig maken. Als eerste moet je gericht werken vanuit de behoefte van de individuele leden. Waar hebben zij zélf behoefte aan. En dit niet voor ze gaan invullen. Pas dan komen de leden gemotiveerd in actie en gaan zij verantwoordelijkheid nemen voor de gemeenschap. Doe je dit niet dan wordt je een aanbieder van kennis of instrumenten waar niemand op zit te wachten. En die dus weinig tot niet gebruikt zullen worden. Het raken en prikkelen van de eigen behoefte van de leden is dus cruciaal.
Als tweede moet de gemeenschap productief worden gemaakt. De gemeenschap moet een gerichte opdracht krijgen en daarmee eindig zijn. Opdracht vervult, gemeenschap klaar. Door met elkaar aan de slag te gaan om iets concreets te bereiken, zorgen de leden dat de kennis die ze uitwisselen daadwerkelijk wordt toegepast en tot resultaat leidt. Daardoor ontstaat ook een verinnerlijking van deze kennis bij de betrokken leden. Zonder opdracht is deze kennis helaas niet productief, wordt geen nieuwe kennis ontwikkeld en wordt de kennis niet verinnerlijkt.
Het zijn deze twee principes die we toepassen in de impuls die we de gemeenschap rondom afbouw nazorg hanteren. Waardoor we steeds op onze handen moeten gaan zitten en op onze tong moeten bijten. Een beproeving – laat ik daar eerlijk in zijn. Maar wel ééntje die het waard is. En die we vaker moeten toepassen. Kijk met deze blik dan ook gerust maar eens naar uw eigen activiteiten.
Dr. ir. Geert Roovers is (parttime) lector Bodem en Ondergrond aan de Saxion hogeschool te Deventer, en senior-adviseur bij Antea Group.
Reageren op deze column kan hier: Facebook
