Waargebeurd: een beleidsadviseur bodem uit Deventer werd laatst wakker met zijn eigen werk als eerste onderwerp in het radionieuws.
De nestoren onder u zullen misschien weten hoe het voelt als de bodem in het nieuws is, maar voor uw stukjesschrijver van dienst vandaag was het een vreemde gewaarwording.
Maar het zijn ook wel verdraaid spannende tijden voor de bodem! Ik had mij voorgenomen de naam van dat prachtige vocht- en vuilafstotende, brandwerende, persistente, mobiele en bioaccumulerende stofgroepje waar dit nieuwsbericht over ging zo min mogelijk te noemen. Voor u het weet bent u ermee doodgegooid, en denk dan maar niet dat een mooie begrafenis erin zit, de analyses voor dit grondverzet kunnen enkele weken op zich laten wachten…(Daan Henkens, 7 november)
Toch kan ik het niet laten, de problemen met deze niet nader te noemen stofgroep staan immers garant voor de afbraak van zo’n lange lijst boze en minder boze dromen, dat we het er tóch lekker over gaan hebben!
Ten eerste: niet alles kan. Goed, die slogan jatten we even van onze collega’s van luchtkwaliteit, maar de boodschap is zo lekker sterk: weg met dat naïeve na-oorlogse optimisme van ‘als we maar braaf naar ons werk gaan wordt alles wel beter’. Wat iedereen met nog een beetje intuïtie in z’n donder al op z’n klompen aanvoelde wordt nu bevestigd: je kunt geen oogje toeknijpen bij de lozing van malle stofjes én het milieu beschermen, je kunt de biodiversiteit niet verhogen én ongebreidelde groei van de landbouw stimuleren, je kunt geen voorzorgsbeginsel hanteren én vertrouwen dat de techniek het in de toekomst wel oplost. Eindelijk lijken we het rempedaal van de naïeve eeuwige groei te hebben gevonden en dat werd tijd ook; mijn generatie heeft zo langzaamaan wel genoeg ‘uitdagingen’ meegekregen van de vorige generaties. We willen ook nog tijd overhouden om te genieten van de welvaart die het ons gebracht heeft, voordat alles is omgezet in caravans en aanleunwoningen!
Ten tweede: wijsneuzen zijn niet altijd experts. Dat sommige jongens in Den Haag al vier onwaarheden kwijt kunnen in een hoestbui was inmiddels bekend, maar dat er ook in de serieuze partijen van ons landsbestuur mensen zitten die zich liever het nieuws in bluffen dan een probleem oplossen, dat is handige info voor de zwevende kiezer. Voor een politicus is gelijk krijgen van levensbelang, maar gelijk krijgen zonder een beetje gelijk te hebben is vragen om problemen. Wie het daar niet mee eens verwijs ik graag nogmaals door naar onze collega’s van de PAS!
En tot slot: is het nou wéér niet gelukt om van dat imago van ‘bodem als hindermacht’ af te komen. Maar wees eerlijk, is het niet stiekem gewoon heerlijk om weer eens echt belangrijk te zijn? Hindermacht of niet, ik ga er lekker van genieten dat Nederland eens met míjn werk op de radio gewekt wordt!
Daan Henkens
Reageren op deze column kan hier: Facebook
