Iedereen die instemt met de titel, wordt direct als “Boomer” weggezet. Natuurlijk geldt dat niet voor mij (dat instemmen met de titel ;-) ). ‘Vroeger‘ ben ik immers bodemkunde en waterzuivering gaan studeren om het milieu beter te maken. En anno 2020 is het echt beter dan vroeger, maar toch mis ik iets. (Arne Alphenaar, 20 januari)
Het verhaal is eenvoudig en in Hollywood stijl verfilmd. Een eenvoudige boer ziet dat zijn omgeving wordt vergiftigd. Hij weet een jonge ambitieuze advocaat te overtuigen dat er sprake is van een schandaal. Ze worden voor gek verklaard en verguisd door ‘het systeem’, maar na jaren is het eind goed, al goed. Nou ja, de boer is dood, duizenden mensen zijn ernstig ziek en de veroorzaker komt er met een schikking van af. Maar de oorzaak is onomstotelijk bewezen: PFAS. De film ‘Dark Waters’, vanaf 23 januari in de bioscoop, herinnert aan Erin Brockovich (2000) en (voor de echter boomers) aan silent spring (1961). ‘Dit moeten we voorkomen, hier moeten we iets aan doen’.
Wat er mist is ambitie. Dankzij ambitieus beleid is de ondergrond schoner dan ooit. Dat zou een reden moeten zijn om dóór te gaan. Een betere wereld begint bij jezelf, maar dat mag geen reden zijn om verantwoordelijkheden over de schutting te gooien. De situatie in Nederland is misschien niet zo ernstig als in West Virginia, maar wij hebben PFAS en PAS en Fipronil en… Het milieu kan niet zonder ambitieuze overheid. Toezicht en handhaving zijn belangrijk, maar goed voorbeeld doet goed volgen, dat is cruciaal.
Arne Alphenaar (TTE Consultants)
Reageren op deze column kan hier: Facebook
