Op 15 april 2020 is er geen column zonder Corona. Never waste a good crises. Tijd voor bezinning. En nadenkend over de lessen die we voor onze bodemwereld kunnen leren, springt er eentje uit. We zijn niet essentieel. Verplegers, onderwijzers, doctoren, vakkenvullers en transportbedrijven: zij zijn essentieel. Hun kinderen mogen naar de kinderopvang. Die van ons niet. We zijn niet essentieel. (Geert Roovers, 16 april)
Als ik daarop doordenk, snap ik dat wel. We houden ons al jaren bezig met het (vooral) op zijn plaats houden van verontreinigingen. We zijn hard bezig met het nemen van monsters en het beoordelen daarvan om rapporten te schrijven die het bouwen van huizen en kantoren niet onmogelijk maken. We schrijven stukken die als paragraaf in een ruimtelijk plan worden opgenomen. Een plan dat richting geeft aan de ruimtelijke ontwikkeling over 10 jaar van – pak hem beet – Waddinxveen of Alkmaar. En we zijn al een paar jaar erg druk met nadenken en oefenen voor het werken volgens een wet die - voor zover wij nu weten - pas over een jaar in werking gaat. Niet bepaald essentieel. Heel duidelijk.
En dat terwijl – wie we het ook vragen – de bodem door iedereen als zwaar essentieel wordt beschouwd. Ons voedsel komt (vrijwel geheel) uit onze bodem. Ons hele ecologische systeem is erin geworteld. Een deel van onze energie komt eruit. Evenals een deel van ons drinkwater. En als het spannend wordt, kruipen we met zijn allen ter bescherming onder de grond. Hoezo niet essentieel?
Ergens zijn we onszelf kwijt geraakt. Hebben we ons werken aan één van de meest essentiële onderdelen van ons bestaan laten verworden tot een niet-essentiële bezigheid. Met dank aan de Corona-crises is dit nu klip en klaar. En weten we wat ons te doen staat. De Corona-crises leidt inderdaad fundamentele bezinning.
Cut the crap.
Let’s make bodem essentieel again.
Dr. ir. Geert Roovers is (parttime) lector Bodem en Ondergrond aan de Saxion hogeschool te Deventer, en senior-adviseur bij Antea Group.
Reageren op deze column kan hier: LinkedIn
