Ik word altijd een beetje wantrouwig van goeroes en ben nooit zo van de heldenverering geweest. Niet omdat ik het zelf beter weet, maar ik hecht gewoon veel waarde aan (mensen die) zelf nadenken. Het verschil tussen geïnspireerd worden en blind volgen. (Arne Alphenaar, 26 januari)
Misschien dat ik daardoor toch geraakt werd door de toespraak van Biden. Met z’n 78 jaar niet echt een rolmodel en we weten nog niet wat hij de komende jaren gaat brengen. Maar alleen al de belofte dat het anders wordt, geeft hoop. Meer hoofd en minder onderbuik. Iets meer empathie, meer samen, en vooral, meer feiten.
Nu is een column in Bodemnieuws niet het geëigende medium om de wereldproblematiek te bespreken, maar ook Bodemnieuws bevatte recent berichten waarvan het verleidelijk is ze te negeren omdat ze ons niet zo goed uitkomen: PFAS is schadelijker, van het gas los lastiger en decentraal werken ingewikkelder dan gedacht.
Donald Trump heeft ons geleerd hoe je feiten als meningen kan negeren. Maar hij heeft ook de waarde van de voorbeeldfunctie bewezen, goed voorbeeld doet goed volgen.
Het zou mooi zijn als het Rijk laat zien dat het belangrijk is om te investeren in een schone ondergrond, maar we moeten ophouden met naar elkaar te kijken. Het ontbreken van een goed voorbeeld is geen reden om zelf geen ambitie te hebben. Als we de bodem, ondergrond en omgeving belangrijk vinden, moeten we allemaal het goede voorbeeld geven. En misschien werd ik daarom toch geraakt door de boodschap van Biden: we moeten het echt samen doen.
Een betere bodem begint bij jezelf, bij je eigen organisatie.
Arne Alphenaar (TTE Consultants)
Reageren op deze column kan hier: LinkedIn
