"Zorgen over kwaliteit van bronnen voor drinkwater" (Jan Klein Kranenburg, 11 april).
Dat nieuws kwam deze week van RIVM en werd gretig overgenomen door de media. Het was een spannend verhaal over antidepressiva die we uitplassen, brandvertragers in kleding die via de wasmachine het riool in verdwijnen, vergezeld van andere exotische nanodeeltjes. Ook de landbouw werd nog maar eens genoemd, op TV geïllustreerd met een ouderwetse gierwagen die fier de koeienpoep over de akker sproeit. Iets dat al tientallen jaren niet meer gebeurt, maar dat terzijde.
Feit is dat ons retro 5740-stoffenpakketje zwaar gedateerd lijkt. Lood en Zink? Pffff. Het draait tegenwoordig om stofjes met veel hippere namen als metoprolol en carbamazepine. Een oplossing voor het probleem had de voorlichtster van RIVM ook niet: Medicijnen blijken in het dagelijks leven toch wel handig. Misschien moesten we in ieder geval de medicijnen die we niet meer gebruiken maar inleveren bij de apotheek en niet door de WC spoelen (zijn er mensen die dat doen?).
Opvallend was dat de drinkwatersector het bericht meteen gebruikte voor een openbare schreeuw om aandacht. Vanuit marketingoogpunt toch wat onhandig. Juist die drinkwatersector probeert de laatste tijd toch juist duidelijk te maken dat die flesjeshype onzin is? Het voorspelbare gebeurde dan ook. De Grote Plastic-Flesjes-Missionaris Pieter van Geel (kent u hem nog?) roept toevallig in dezelfde week dat we maar massaal aan statiegeldloze flesjes moeten gaan lurken, "omdat de milieu-impact zo laag is".
De discussie over kraanwater versus fleswater is oud. Dat er geen of nauwelijks verschil is tussen Nederlands bronwater en kraanwater is volgens mij breed bekend. Suggereren RIVM en de drinkwatersector nu dat dit wel eens kon gaan veranderen?
In dit licht is de historie van het bekendste Nederlandse bronwatermerk uit Bunnik wel bijzonder. Tot 1987 verkocht het bronwater met de gezellige naam "PUR". Het bronwater werd tot 1982 uit België gehaald per vrachtwagen, wat erg kostbaar was. Is het toeval dat dit bedrijf in 1982 ontdekte dat exact onder hun fabriekslocatie uniek bronwater in de grond zat? Fraai staaltje marketing, maar ik vraag me af of deze bron minder gevoelig is voor nanodeeltjes dan de naastgelegen drinkwaterbron van Vitens.
Okee, op TV zag ik dat de problemen bij waterwinning uit oppervlaktewater een stuk groter waren dan bij de winning uit grondwater. Door de hogere zuiveringslasten kost een glas water in de Randstad al bijna dubbel zoveel als in Drenthe. Maar ik wil wedden dat de inmiddels bang gemaakte waterconsumenten geen idee hebben of hun water uit de grond of uit het oppervlaktewater komt en dus weinig aan die nuancering hebben.
Als u na alle paniekberichten besloten hebt om in vervolg SPA-rood in plaats van kraanwater te drinken dan vertel ik graag nog even de volgende anekdote: Toen ik tijdens mijn studie bij een restaurant in de omgeving van Arnhem werkte, moest ik bij SPA-Roodbestellingen altijd het kleine zwarte tapkraantje aan de zijkant van de frisdrankautomaat gebruiken. De gasten dachten bubbels te krijgen uit de Ardennen, maar ondertussen kregen ze dus gewoon gemeentepils met dat gratis shotje antidepressiva. Wel goed voor de fooienpot overigens, al die extreem positief gestemde gasten.
Jan Klein Kranenburg (Bodem+ / RWS Leefomgeving)
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
