We zitten in de stille week voor Pasen. Dat zegt u mogelijk weinig. Deze week is in elk geval weer zo'n moment in het jaar dat bepaalde onderwerpen hardnekkig in het nieuws komen. Zo is dit de tijd van de Mattheüs-passie van Bach. Met daarbij elke keer dezelfde beelden. Bewindspersonen en high-society in Naarden, speciale aandacht in "De wereld draait door", een aantal documentaires (Gerd de Kruif, 17 april).
Ik heb eerder in een column aangegeven dat ik over veel kennis beschik van onderwerpen die verder niet zinvol lijken. Bach in het algemeen en de Mattheüs-passie in het bijzonder is
zo'n onderwerp. Ik beken dat met enige gêne, want het is modieus en een beetje elitair om dat te zeggen. Ik heb hiervoor echter oude en oprechte redenen. Ik heb mijn vrouw leren kennen bij het zingen van deze passie. En ik vond de Mattheüs-passie in het begin saai en lang, vooral omdat ik het niet snapte. Het is zo complex. Het bijzondere is echter dat muziek van Bach elke keer mooier wordt. Dat houdt niet op. Er zit zoveel in aan techniek en emotie dat het bijna niet te bevatten is; inzicht hierop krijg je elke keer meer. De tip is dus om elk jaar toch te luisteren, stug doorzetten, dan komt het vanzelf. Ik had wel geluk het meerdere malen te mogen zingen, dan gaat het wat sneller. Ik vind het trouwens ook mooi om te worden geconfronteerd met iets wat ik niet helemaal overzie, iets wat verder reikt, iets wat andere dimensies benoemd. De Mattheüs-passie is zoiets voor mij.
De ondergrond is inmiddels net zoiets voor mij. Ook de ondergrond is complex. Groter dan ik kan bevatten. We maken het vervolgens behalve complex, ook nog ingewikkeld, met allerlei kaders, afspraken en regels. Van dat ingewikkelde moeten we af. Govert Geldof kan hier mooie dingen over zeggen. Het complexe systeem is echter inspirerend. Hoe meer je ervan weet, hoe mooier het is. Ik zie mensen in het bodemveld die vanuit een passie werken om dat machtige complexe systeem te bevatten en te bewaren. Dat is bijzonder. En dat is nodig voor onze toekomst. Dat moeten we vasthouden. Zeker de vakkennis. De zin hiervan staat buiten kijf. Interesse wekken en ontwikkelen voor dit complexe onderwerp is dus nodig. Daarom is bijvoorbeeld de afgelopen GeoWeek zo'n prima initiatief. Een week waar leerlingen op expeditie gaan in de bodem en de ondergrond, zodat ze vast een keer geraakt kunnen worden door dat complexe systeem. Zo begin en eindig ik deze column met een 'thema-week'. De cirkel is rond, zoals passend bij Bach.
Gerd de Kruif (Rijkswaterstaat Leefomgeving)
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
