In 10 jaar dienstverband en 12 jaar zelfstandig-adviseurschap heb ik in de breedte en in de diepte het milieu-beleidsveld doorkruist. In verschillende rollen: van vergunningverlening naar opdrachtgeverschap, naar beleid, naar informatiebeheer, naar opdrachtnemerschap, naar handhaving. In verschillende delen van het land. En vanuit thema Bodem uitstapjes naar RO, natuur, water, milieu (Paul de Reus, 30 oktober).

Paul_de_Reus

Een leuke bijkomstigheid van zelfstandigheid is dat je je eigen functienaam mag verzinnen, en mag veranderen zonder dat je echt een andere werkgever of functieprofiel krijgt. De ene keer ben je projectleider, dan weer onderzoeker of interim manager. Directeur zou kunnen, of DGA of ondernemer, maar het liefst ben ik gewoon adviseur. Hoe tegenstrijdig: Uit jongensachtige bravoure smuk ik die titel soms op tot senior-adviseur.
Drie jaar geleden kocht ik mijn eerste bril. Sinds enkele maanden is het nodig dat ding ook echt te dragen. De bril, en de gedateerdheid die het model inmiddels heeft, geven nu de doorslag om mezelf écht senior te noemen.

Tot zover mijn eigen ontwikkeling. Nu die van de markt:
Private bouw- en ontwikkelinginitiatieven zijn sinds de financiële crisis nogal gekrompen. Daarmee is ook de adviesmarkt gekrompen. Bij overheden zie je steeds meer centralisatie richting omgevingsdiensten. Het aantal opdrachtgevers neem af en die kampen - hoewel de start eigenlijk fris en energiek zou moeten zijn - meteen met bezuinigingsopgaven.
Een advies is nog steeds een advies, maar is vooral ook een product uit de productencatalogus.

Inkoop van advies en kennis gebeurde vroeger door de vakafdeling. Later ging afdeling Inkoop daarbij adviseren. Nog iets later draaiden de rollen: Inkoop koopt in, de vakafdeling adviseert. Het nieuwste is dat Inkoop zelf ook ingekocht wordt. Inhuurdesks doen het commercieel erg goed.
(Tipte ik u in augustus nog op Bomans, in deze context beveel ik Druiven der gramschap aan, John Steinbeck.)

In een tijd waarin steeds meer aandacht gaat naar kwaliteit en goed opdrachtgeverschap, worden kennis-opdrachten steeds meer gegund op laagste uurtarief, zonder rekening te houden met kentallen: het aantal uren dat de adviseur nodig heeft per product. Terwijl juist dáár een van de meerwaardes ligt van de senior adviseur.
Soms wordt gegund op stuksprijs. Daar kan de senior scoren op zijn efficiency, lijkt het. Maar als je gegunde prijs deelt op de kentallen uit de PDC's, kom je toch weer op brutolonen van 20 of 25 euro: ongeveer de prijs die je bij een uitzendburo betaalt voor een student als magazijnmedewerker.

In Kwalibo-verband wordt gesproken over goed opdrachtgeverschap. In het nieuwe bodemconvenant komt een kennisparagraaf, omdat de bodemkennis wegstroomt, erodeert. In die twee projecten zie ik graag aandacht voor deze inkoop-kwaliteitserosie.

Paul de Reus
Polder BV IJmuiden

Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup