Ik werk meestal aan de Croeselaan in Utrecht, vlakbij het station. Over bijzonderheden van die plek heb ik eerder iets gemeld, zoals over de aanwezigheid van slechtvalken. Die hebben uiteindelijk ervoor gekozen te broeden op het provinciehuis van Utrecht. Dat past in de decentralisatietrend. Volgend jaar zal het nieuwe gemeentekantoor aan de beurt zijn (Gerd de Kruif, 2 juli).
Dezer dagen is het beeld aan de Croeselaan en het Jaarbeursplein levendig. De tourstart komt eraan. Het blijft een bijzonder verhaal hoe, na een eerste plan op een bierviltje, dit werkelijk is gelukt. Nu staan we 
aan de vooravond. Utrecht gaat helemaal los met allerlei leuke dingen en dingetjes. Het logo is groot op het plein geschilderd. De bomen hebben een gele trui gekregen. Er zijn honderden fietsen op de gevel van het Beatrixgebouw geplakt. In de hele stad wordt op allerlei manieren gerefereerd aan de tourstart. Vrijdag wordt zelfs het oude postkantoor op het Neude tijdelijk heropend als "hotel heroique". Waar gaat het eigenlijk over? Een tourstart! Rationeel gezien is het raadselachtig dit zoveel los maakt. Wat is de zin van al dat gedoe?
Toch ben ik er ook vatbaar voor. Sfeer. Er samen iets moois van maken. Verbeelding. Met alleen rationaliteit heb je geen romantiek, geen passie, geen verhaal, geen clubliefde, geen toursfeer, geen koningshuis. Ik ben ervan overtuigd dat de geschiedenis niet alleen of zelfs maar beperkt wordt gevormd door rationele overwegingen. Al willen historici ons dat doen geloven. Het gaat om mensen, emoties, geloof om iets in beweging te krijgen. Dat kan soms heel klein beginnen.
In bodemland kunnen we dus ook verbeelding en sfeer gebruiken. Niet dat we met de uitvoering van de nieuwe bodemconvenanten een "grand départ" gaan maken. Het is wel belastinggeld. Maar bijvoorbeeld de bodemfamiliedag in september, dat vind ik wat betreft verbeelding en sfeer wel een mooie.
Gerd de Kruif (Rijkswaterstaat Leefomgeving)
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
