Afgelopen voorjaar waren we voor een korte vakantie in de Abruzzen. Deze onontdekte regio van midden-Italië met zijn prachtige Parco Nazionale della Majella in de Apennijnen maakte grote indruk op ons. Hoofdstad van de regio is l'Aquila. Die naam doet misschien een belletje rinkelen: het is de historische stad die in 2009 getroffen werd door een vernietigende aardbeving. Het was de ramp waarbij Berlusconi een inmiddels bekende, maar weinig tactische opmerking maakte. Tijdens zijn bezoek aan de tentenkampen die uit nood waren opgezet zei hij: ''Ze moeten het maar beschouwen als een weekend op de camping'' (Jan Klein Kranenburg, 19 november).
Vlak voor onze vakantie sprak ik Ciro, de Italiaanse wijnimporteur die met zijn vrouw een wijn- en delicatessenwinkel heeft waar ik te vaak kom. Hij raadde ons af om de stad l'Aquila te bezoeken: de stad ligt nog grotendeels in puin en de bouwhekken die er staan hangen vol met bloemen en foto's van overledenen. De stad is nog steeds in rouw. We bezochten hem dan ook maar niet, maar reden er via de rondweg 
omheen.
L'Aquila was vorige week weer even in het nieuws. De Italiaanse aardbevingsexpert Gian Michele Calvi, lid van de Italiaanse Overheidscommissie voor Grote Risico's, staat namelijk terecht voor het geven van 'onvolledige informatie' voorafgaand aan de aardbeving in L'Aquila. Eerder al waren hij en een aantal andere wetenschappers aangeklaagd voor meervoudige doodslag. Italianen houden ervan om zelfs bij natuurrampen een zondebok aan te wijzen. 'Catrame e piume' (pek en veren) maakt de rouwverwerking blijkbaar gemakkelijker. De strafeis bedroeg vier jaar cel. Het is inmiddels een langlopende procedure en uitgerekend vandaag (19 november) velt het Hooggerechtshof het finale oordeel. De Volkskrant vraagt zich in een artikel in de zaterdagkrant af hoe veilig het nog is voor een wetenschapper om al dan niet advies te geven.
Calvi is toevallig ook weer de wetenschapper die door de NAM wordt ingeschakeld als adviseur bij het aardbevingsbestendig bouwen. In Pavia, 40 kilometer onder Milaan is in een fabriekshal een Gronings huis nagebouwd die inmiddels een test op een enorme triltafel heeft doorstaan. Het aardbevingsbestendig bouwen is onderdeel van het Meerjarenprogramma met de fraaie titel 'Aardbevingsbestendig en Kansrijk Groningen' dat de Nationaal Coördinator Groningen op 4 november 2015 presenteerde.
De Nationaal Coördinator Groningen dus; een functieaanduiding die door middel van rechtstreekse associatie de provincienaam voor altijd vereenzelvigt met de problematiek. Vanuit provinciemarketing een uiterst ongelukkige keus. Het is daarnaast natuurlijk niet één persoon die het werk doet, maar politiek en communicatief gezien is het kennelijk handig om wel nèt te doen alsof. Hans Alders, want daar gaat het om, mag wel uitkijken: voor je het weet zoeken wij bij de eerstvolgende seismische activiteit in onze nationale aardbevingsprovincie ook naar een nationale zondebok. Wat is 'pek en veren' in 't Grunnings?
Jan Klein Kranenburg
Adviseur Bodeminformatiebeheer
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
