Een puissant rijke industrieel wordt president van het machtigste land van de wereld. De miljoenen Amerikanen die op hem stemden lijken een klassieke denkfout te maken: "Deze man is succesvol in het leiden van een bedrijf, dus zal ook wel succesvol zijn in het leiden van een land". Ik denk dat het geen denkfout is. Ik denk dat deze man de komende vier jaar wel degelijk iets voor elkaar kan krijgen in zijn eigen land. De vraag is alleen: ten koste van wat? (Jan Klein Kranenburg, 24 november).
Snel rijk worden lukt over het algemeen beter met een korte termijnvisie dan met een lange termijnvisie. Helemaal geen visie hebben is nog beter. Rijk worden is namelijk risico's nemen. Hoe minder je nadenkt 
over risico's, hoe beter. Dat 99,9% van de rijkworden-plannen sneuvelt zien we niet. We zien alleen de ondernemers die het spreekwoordelijke lot in de loterij winnen.
Succesvol worden als politicus lijkt hier op, zeker in een omgeving waar populisme niet wordt afgestraft. Je hebt als politicus 4 jaar om je te bewijzen. Dat gaat je niet lukken met het investeren in de verre toekomst. Een wethouder investeert niet graag in centrumplan dat pas gereed komt ná zijn periode, een minister investeert niet graag in lange termijnonderhoud van bruggen en tunnels en een president investeert niet graag in klimaatdoelstellingen. Korte termijndoelstellingen zijn veel goedkoper en dus beter haalbaar. Dus we draaien de olie- en gaskraan nog even vol open. Alles voor korte termijnsucces.
Het zou Donald sieren door hier gewoon eerlijk over te zijn. Maar nee, hij gelooft naar eigen zeggen niet in klimaatverandering en maakt er zelfs een complottheorie van. Zijn tweet: "The concept of global warming was created by and for the Chinese in order to make U.S. manufacturing non-competitive" is inmiddels 65.761 keer geliket.
De mensen die op Trump stemden knikken volgzaam. In hun fanatisme zijn ze blind geworden voor elke vorm van realiteit. Niemand in zijn achterban lijkt het vreemd te vinden dat een olieminnende industrieel niet gelooft in iets, dat door gezaghebbende wetenschappers inmiddels méér dan bewezen is. Misschien is dit verschijnsel wel te verklaren: ook Trumps achterban heeft namelijk grote behoefte aan veranderingen op die korte termijn. Als de behoeften op korte termijn groot zijn, dan doet die lange termijn er even niet toe. En als het geloven in onwaarheden bijdraagt aan de slaagkans van die veranderingen, dan moet dat maar even.
Het is bijna 5 december. Mijn zoontje wordt 2 dagen na pakjesavond 7 jaar oud. Het is een bèta in de dop. Van elk apparaat in en om het huis heeft hij de werking al doorgrond. Hij kan verrassend goed logisch denken en kritische vragen stellen. Maar op 5 december komen de cadeautjes in zijn belevingswereld nog gewoon door de schoorsteen. De twee meisjes in zijn klas die niet in Sinterklaas geloven zijn "echt dom". Kortom, hij gelooft nog heilig.
Zijn korte termijnbelang (cadeaus) én het feit dat zijn ouders het hele Sinterklaasverhaal als waarheid presenteren, doen hem nergens aan twijfelen.|
Bij hem zal over 1 of 2 jaar het besef ontstaan dat het plezier rond dit feest niet persé afhankelijk is van het geloven in een schijnwerkelijkheid. Ik wens de achterban van Trump hetzelfde toe.
Jan Klein Kranenburg
Adviseur Bodeminformatiebeheer
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
