In 2012 schreef ik een artikel in Bodembreed over de onrealistische kronkel in onze jurisprudentie m.b.t. het niet bodem zijn van al-te-puinhoudende grond. Het was een pleidooi om bodem niet primair te definieren op basis van materiele eigenschappen, maar meer op basis van functionele eigenschappen, zoals 'draagvlak' en 'leefgebied': Ligt het erbij als bodem en functioneert het als bodem, als draagvlak? Dan is het bodem. Ook als het, om historisch verklaarbare redenen, voor een flink deel bestaat uit puin, of asch en vuilnisch. (Paul de Reus, 12 april)
Dit idee sloot aan bij het feit dat 'bodembescherming' in diezelfde Wbb al wel een puur functiegerichte definitie heeft. Misschien had ik dat verzoek om een functiegerichte benadering nog eens moeten herhalen bij de officiele consultatie over de Omgevingswet, maar feit is dat de Omgevingswet in haar definitie van bodem niet afwijkt van de Wbb.
Waarom haal ik die oude koe hier nog aan? In een cursus laatst kwam n.a.v. het begrip 'bodemfunctie' de EU Bodembeschermingsstrategie ter sprake. Dit beleidsdocument noemt vijf bodemfuncties:
- draagvlak voor menselijke activiteiten en landschap;
- verschaffing van voedsel, biomassa en grondstoffen;
- archief van menselijk erfgoed;
- leefgebied en schatkamer voor genetisch materiaal;
- opslag en transformatie van stoffen, waaronder water, nutrienten en koolstof.
Vanwege de functie Draagvlak kwamen we in de cursus op de verschijnselen van bodemdaling en de Groningse aardbevingen. Als bodembescherming is gericht op het behoud van functionele eigenschappen, dus ook van de draagkracht, kunnen dan de Gouwenaren en Groningers een verzoek om handhaving doen op grond van de Wet bodembescherming? Het antwoord daarop kon ik niet geven. Nu de gaswinning gestopt wordt, is de vraag waarschijnlijk academisch, maar de academicus die zich uitgedaagd voelt, mag contact opnemen om te sparren.
Paul de Reus
Reageren op deze column kan hier: Linkedingroup
