Ik word getriggerd door een artikel in het Parool over microplastics in je lijf. Plastic in mijn lijf! Hoe schadelijk is dit? Ja, ik gebruik ook tandpasta, make-up, ik drink en eet iedere dag. De microplastics zitten in het voedsel en vliegen door de lucht en kunnen in mijn longen terecht komen, hoe schadelijk is dat? Ben zelf geen roker maar oktober is de maand ‘stoptober’; een challenge voor rokers om de nicotinestaafjes een maand te laten liggen. Wat voor zin heeft het? Als onze longen al vol zitten met microplastics? Dan kan dat beetje nicotine er toch ook nog wel bij? (Diane Zijderlaan, 3 oktober)
Er is nog weinig onderzoek gedaan naar de effecten van de microplastics voor onze gezondheid. Maar wat we wel weten, daar word je niet vrolijk van… Microplastics zitten werkelijk overal: in textiel, voedsel, meubels. Het zwerft in de lucht rond. Het verontrustende is dat ons immuunsysteem het gevecht met de microplastics wel aangaat maar dat deze soldaatjes in ons lijf het niet kunnen winnen. Ze gaan dood en sterven af. En de plastics sterven niet af, wat betekent dit? Ook komen de plastics in ons (grond)water en in de bodem terecht. We eten vis en producten van het land en zo komen de deeltjes weer terug in ons lijf. Een vicieuze cirkel ontstaat. Hoe kunnen we dit met elkaar doorbreken? Door het in het begin van de keten aan te pakken en de microdeeltjes te verbannen uit onze maatschappij. Er zijn interessante innovaties om de samenstelling van plastic te veranderen, plastic te verminderen, plastic in te zamelen. De Romeinen gaan hier creatief mee om. Reizigers die op metrostations in Rome plastic flessen inleveren, kunnen daarmee punten verzamelen. Via apps op hun telefoons sparen ze zo voor een gratis bus of metroticket. Compenseren ze ook nog mooi Co2 uitstoot mee. Alles om maar van het plastic af te komen. Of, in ieder geval, als we plastic gebruiken dit dat van biobased materialen, hernieuwbare grondstoffen te maken. Ik kan hier schetsen wat de overheid en het bedrijfsleven doen om dit aan te pakken maar ik hou het bij deze column bij mezelf.
Laat ik eens beginnen om mijn traditionele crèmes en make-up in de ban te doen. Dan maar geen ‘liftende werking’ (die nanodeeltjes vulden mijn kraaienpootjes). Maar waar vind ik deze producten? Zijn er wel producten die geen nano deeltjes rotzooi bevatten? Waar kan ik als consument terecht? En waarom kan ik in de supermarkt mijn wasmiddel niet vullen in een fles, mijn shampoo in een potje gieten en zo kan ik nog wel even doorgaan. De kassière is ook al geïrriteerd als ik die paar appels niet in een plastic zakje heb gedaan maar gewoon ‘los’ in de boodschappentas.
Nederland wil in 2050 volledig ‘circulair’ zijn. We hebben nog een plastic road te gaan…
Diane Zijderlaan
KennisCommunicatie
KennisCommunicatie stelt scherp op kennis, informatie en communicatie
Reageren op deze column kan hier: Facebook
