De afgelopen weken heb ik met een aantal mensen de ‘informatie- en kennisinfrastructuur bodem en ondergrond’ verkend. Op basis van de wensen en ideeën van alle betrokkenen kunnen de beleidsmakers een nieuwe, eenvoudiger en betere structuur vormgeven. De ambitie is niet gering: een goede kennisinfrastructuur moet er voor zorgen dat crises zoals die rond PFAS tot het verleden behoren. (Arne Alphenaar, 17 maart)
Al schrijvend en pratend concluderen we dat de crises niet veroorzaakt worden door een gebrekkige kennisinfrastructuur. De vaak gesignaleerde versnippering en verschraling van kennis zijn het gevolg van een onderliggend maatschappelijk fenomeen. De problemen rond PAS en PFAS hangen niet zozeer samen met het niet beschikbaar zijn van kennis. Belangrijker zijn de weerstand om naar deskundigen te luisteren, het onvermogen van beleidsvelden om samen te werken en de onmacht om onzekere en/of onaangename boodschappen te accepteren.
Voor een meer diepgaande analyse van wat tot voor kort de ergste crisis sinds jaren in bodemland heette is geen plaats meer in deze column. Sinds een week weten we écht wat omgaan met onzekerheden inhoud. Rest me een wat wankel en wellicht wat ongepast bruggetje tussen actualiteit en ondergrond.
Premier Rutte sprak gister het land toe. Zonder loze beloften, zonder ongepast optimisme wist hij vertrouwen uit te stralen. “….het antwoord op alle vragen begint bij de kennis en ervaring van deskundigen…”, “…het is belangrijk dat we op het kompas van wetenschappelijke kennis en betrouwbare feiten blijven varen…”. Ooit zal de wereld om ons heen weer wat normaliseren. Ik hoop oprecht dat deze wijze woorden van Rutte dan beklijven, in ons vakgebied en ver daarbuiten.
Arne Alphenaar (TTE Consultants)
Reageren op deze column kan hier: LinkedIn
