Hierdoor is het mogelijk geworden hoogsalderende gewassen te telen op locaties die van nature te nat zijn. De keerzijde is dat door de snelle afvoer van neerslagoverschotten beken en rivieren buiten hun oevers kunnen treden, terwijl in de zomerperiode beregening met grondwater of kunstmatig aangevoerd water noodzakelijk is om vochttekorten aan te vullen.
De huidige wijze van ontwatering heeft meer nadelen. Het kan bijdragen aan verdroging van natuurgebieden, en via drains kan met name stikstof uitspoelen naar het oppervlaktewater. Bovendien lijkt deze wijze voor de landbouw zelf niet toereikend om de effecten van klimaatverandering het hoofd te bieden. De boer is steeds meer gebaat bij het structureel vergroten van de waterbeschikbaarheid in tijden van droogte, via het langer vasthouden van water en waterconservering.
Tegen deze achtergrond wordt er volop nagedacht over, en geëxperimenteerd met alternatieve vormen van drainage die zoveel mogelijk rekening houden met de wensen en behoeften vanuit de landbouw, natuur, milieu en waterbeheer. En dat tegen de achtergrond van klimaatverandering.
Een veelbelovende nieuwe vorm in dit opzicht is (samengestelde) regelbare drainage, ook wel peilgestuurde drainage genoemd. Uit buitenlands onderzoek blijkt dat hiermee veel meer water kan worden vastgehouden dan met conventionele drainage en dat het systeem ook milieukundige voordelen heeft. Bovendien kan het een belangrijke bijdrage leveren aan het vergroten van de zoetwaterzelfvoorzienendheid in de regio, een belangrijke pijler voor klimaatbestendig waterbeheer.
In dit rapport lichten we de resultaten toe van vijf in Nederland gehouden praktijkproeven naar de werking van regelbare drainagesystemen. Wij hopen met dit rapport meer inzicht te geven in de mogelijkheden van peilgestuurde drainage.
Bron: STOWA
