Marktwerking in het waterbeheer? Vergeet het milieu niet!

ROTTERDAM - Het Nederlandse waterbeheer houdt zich kort gezegd bezig met waterkwaliteit, verdroging, wateroverlast en overstromingen. Bij dit waterbeheer werken overheden en private partijen steeds meer samen. Bij meer marktwerking kunnen milieubelangen en de wensen van de burgers echter ondersneeuwen, waardoor op minder duurzame wijze invulling wordt gegeven aan het waterbeheer (Persbericht Erasmus Universiteit Rotterdam, 21 november). Sander Boot waarschuwt hiervoor in zijn proefschrift Economische beleidsintrumenten en evaluatiemethoden in het Nederlandse waterbeheer. Een analyse van hun bijdrage aan een integrale benadering. Hij promoveert op donderdag 29 november 2007 aan de Erasmus Universiteit Rotterdam.In het Nederlandse waterbeheer wordt steeds meer samengewerkt tussen publieke waterbeheerders, zoals rijk, provincies en waterschappen, en private partijen zoals projectontwikkelaars en grondeigenaren. Dit biedt mogelijkheden om bijvoorbeeld wonen en water te combineren zoals in IJburg en de Blauwe Stad. Ook om waterberging te creëren in het landelijke gebied is samenwerking nodig, met grondeigenaren, zoals agrariërs en natuurbeheerders. Met de samenwerking wordt beoogd tot een efficiënte financiering van het waterbeheer te komen. Door deze nieuwe samenwerkingsvorm verandert de rol van de publieke waterbeheerder fundamenteel, aldus Boot, en het is zoeken naar manieren om het maatschappelijke belang zo te behartigen, dat integraal waterbeheer ook in de nieuwe situatie wordt doorgevoerd. Integraal waterbeheer wordt in zijn proefschrift gedefinieerd als ‘duurzaam’ waterbeheer, waarbij wordt gezocht naar een balans tussen de drie dimensies van duurzaamheid: de ecologische, de economische en de sociale. Bij de integratie tussen water en milieu, waarvoor vooral eind vorige eeuw veel aandacht was, ligt de nadruk op de ecologische dimensie van duurzaamheid. Vanuit economisch perspectief wordt hieraan veelal invulling gegeven door toepassing van instrumenten als ecotax en verontreinigingsheffingen. Voor dit type instrument bestaat echter weinig draagvlak bij de doelgroepen, juist vanwege een te eenzijdige focus op de ecologische dimensie. De nieuwe gebiedsgerichte, ruimtelijke projecten waarbij overheden samenwerken met private partijen, bieden meer mogelijkheden voor een evenwichtige balans tussen de ecologische, economische en sociale dimensie van duurzaamheid dan de economische instrumenten die worden ingezet voor de integratie tussen water en milieu. Het risico is echter dat in deze arrangementen met name de ecologische dimensie ondergesneeuwd raakt door een te grote invloed van de private partijen. Boot biedt inzichten in de oorzaken hiervan en levert handvatten om dit risico te ondervangen. Een voorbeeld hiervan is het benutten van de mogelijkheden die een bestemmingsplanwijziging biedt om hogere eisen te stellen aan de waterkwaliteit of bergingscapaciteit. Ook biedt hij inzicht in de manier waarop in publiek-private contracten het publieke waterbelang kan worden verankerd. Nadere informatie:Mediarelaties, Sandra van Beek, Yvette Nelen, (010) 408 1216E-mail: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.