“Ik ga toch niet mijn CV ketel vervangen en mezelf op kosten jagen als ze in China elke dag een nieuwe kolencentrale bouwen!?” Ik sta in mijn lokale postagentschap. Jeweetwel. Zo’n winkel met van alles wat, van ansichtkaarten tot pannenlappen. Terwijl ik op mijn beurt wacht luister ik naar het gesprek. “Trouwens ze zijn er toch helemaal nog niet uit dat we als mens daar ook echt invloed op hebben,” zegt de dame achter de kassa. Ik wil mijn mond openen, om uit te leggen dat men er toch wel uit is. Maar ik doe het niet. Wat heeft het voor zin, denk ik. Zonde van mijn energie. (Ingeborg van Oorschot, 2 mei)
Toch heb ik spijt, wie zwijgt stemt toe…maar ik ben afgestompt. De afgelopen jaren merk ik dat deze discussies lastiger worden, doordat feiten als nepnieuws of complot theorie worden weggewuifd. Wat valt er dan nog te discussiëren? Ik vraag me af waarom het voor dit vraagstuk zoveel ingewikkelder lijkt dan bijvoorbeeld de zure regen of het gat in de ozonlaag. Die hebben we met z’n allen toch snel en grondig aangepakt en grotendeels opgelost. Wat is er anders aan klimaatverandering?
Blijkt dat ik niet de enige ben die zich dat afvraagt. Zoek maar eens op internet. De zure regen en het gat in de ozonlaag, het waren grensoverschrijdende milieu problemen. Waarbij acties van buurlanden leidden tot negatieve effecten in ons land, en omgekeerd. De oorzaak en het effect waren nog niet onomstotelijk onderbouwd, maar er werden wel wereldwijde afspraken gemaakt om de problemen aan te pakken. En die afspraken leidden tot ingrijpende veranderingen en grote investeringen. De maatregelen raakten ook de burgers direct, doordat bijvoorbeeld energieprijzen en de kosten van de auto en andere consumentenartikelen stegen. Net zoals we dat voorzien voor de bestrijding van de klimaatverandering.
Wat is er nu dan anders? Waarom duurt het nu zo lang voordat er concrete ingrepen worden afgesproken? En waarom is de weerstand zoveel groter? Heeft dat misschien te maken met de hoeveelheid informatie die wij nu tot onze beschikking hebben? De discussie is al langere tijd tot een welles-nietes-niveau teruggebracht. In de ene krant lees je dat Amersfoort binnenkort aan zee ligt en in de andere krant wordt een hagelbui in maart aangewend om elke klimaatverandering tot het land der fabelen te verwijzen. Hoe moet een niet-deskundige omgaan met de grote hoeveelheid vaak conflicterende informatie?
Ik heb het antwoord niet. De maatregelen om de zure regen en het gat in de ozonlaag aan te pakken waren ingrijpend maar de oplossingen waren al wel voor handen. We konden relatief makkelijk overgaan op loodvrije benzine, mest-injecteermachines en CFK-vrije spuitbussen en koelkasten. Bij klimaatverandering is dat wat lastiger. We moeten ineens van het gas af en over op … ja waarop eigenlijk? Er is nog geen alternatief dat net zo goed werkt als fossiele brandstoffen, zonder nieuwe problemen te veroorzaken.
De impact van klimaatverandering is voor de meeste mensen niet direct zichtbaar. Er zijn geen nationale monumenten die ’wegsmelten’ zoals bij de zure regen. En Nederland is natuurlijk een supermogendheid in watermanagement dus Amersfoort aan zee… Nee, dat kan niemand zich voorstellen. Ik doe de volgende keer toch maar mijn mond open.
Ingeborg van Oorschot
KennisCommunicatie
KennisCommunicatie stelt scherp op kennis, informatie en communicatie
Reageren op deze column kan hier: Facebook
