De klaprozen bloeien, de meikevers vliegen uit en er is discussie rondom de uitslag van het Eurovisie Songfestival. Het is lente: een seizoen van groei, kleur en mogelijkheden. Wat bij het Songfestival uitbundig gevierd wordt; diversiteit en creativiteit, lijkt in het Nederlandse beleid juist steeds schaarser. Misschien moeten we dat maar in eigen hand nemen. (Lisanne Keijzer, 20 mei)
Als je vaker mijn columns hebt gelezen, weet je misschien dat ik een volkstuin had. Hád, want ik ben recent verhuisd naar een appartement met grote tuin, waardoor ik aan huis kan tuinieren. Vanuit mijn thuiswerkplek kijk ik uit over de bloeiende korenbloemen, en het grasveld waar nu rode klaver en madeliefjes groeien.
Ik kijk met veel plezier naar de verschillende planten die in het grasveld opkomen. Maar dat heeft niet iedereen. Ik had bij de eerste VVE-vergadering een discussie met medebewoners over het grasveld dat aan de voorkant van het complex ligt. Dat wordt nu elke week gemaaid, vanaf maart tot oktober ongeveer. Het is voor mij de eerste keer dat ik een grasveld heb, elke week leek me een beetje overdreven. Deden wij niet mee aan “maai-mei-niet”?
Nee, prioriteit was vooral een strak gazon, wat met veel kunstmest in stand wordt gehouden. En dus een stevig maaibeleid. Als nieuw VVE-lid durfde ik hier nog niet te veel over op te merken, dus ik hou me nu maar bij mijn eigen grasveldje. Maar ook daarover bestaan verschillende meningen. Een familielid dat laatst langskwam was van mening dat ik maar snel moest verticuteren, omdat er mos tussen het gras groeit. Een ander familielid vertelde dat zij zelf nog maar 1 keer per jaar maaien, om bloemen en bijen te stimuleren.
Ik denk dat die laatste methode beter bij mij aansluit, en gelukkig mag ik helemaal zelf bepalen hoe ik met mijn grasveld om ga. Een buurman die uitkijkt over mijn tuin was positief verrast over de hoeveelheid bloemen die in het grasveld tevoorschijn kwamen.
Die keuzevrijheid heb ik helaas alleen over mijn tuin, hoe graag ik ook het duurzaamheidsbeleid van de huidige regering zou willen verticuteren. Maar of het nou om de regering gaat of de vakjury van het Eurovisiesongfestival: de douze points van de bijen gaan naar mijn bloeiende grasveld.
Lisanne Keijzer
Reageren op deze column kan hier: LinkedIn
