Op eerste Pinksterdag, was het Wereld Bijendag. Nog geen 2 dagen erna de “internationale dag van de biodiversiteit”. En beiden dagen gaan me aan het hart. Ik heb een liefde voor hommels. Met hun fluffy uiterlijk en het feit dat ze eigenlijk te dik zijn om te vliegen, zijn hommels oneindig interessant. Ik ga vaak in de lente met mijn camera op pad om hommels te fotograferen en ik wordt er altijd blij van om hommels in mijn volkstuin te zien. Maar het is hommeles met de hommel. (Lisanne Keijzer, 21 mei)
Het voorjaar was zo nat dat het niet uitnodigend was om te plaatjes te maken, maar waren er ook weinig hommels te spotten. Onderzoek wijst uit dat tussen 1989 en 2014 80 % van de wilde bestuivers is verdwenen. Van de 331 soorten bijen staan er ruim 50 % op de rode lijst. (Bron: https://www.clo.nl/indicatoren/nl057207-bijensterfte-in-nederland-2006-2021). Naast bijenvirussen worden bestrijdingsmiddelen als belangrijkste reden voor de afname in bijenpopulatie gezien.
Bestrijdingsmiddelen zijn niet alleen een risico voor bestuivers, door de aanwezigheid van neonicotinoïden, maar voor de hele omgeving. Tegenwoordig is bekend dat er PFAS in bestrijdingsmiddelen zit en er wordt steeds meer verband gelegd tussen glyfosaat en de ziekte van Parkinson. Ik kan een hele paragraaf besteden een glyfosaat, maar mijn medecolumnist Bert heeft daar al een hele column aan gewijd: https://bodemnieuws.nl/cms/columns/26537-column-bert-een-letter-maakt-een-wereld-van-verschil
Met het aankomend kabinet heb ik weinig hoop voor mijn lieve hommels of voor omwonenden van landbouwgebieden. Is het dan beter/veiliger om zelf ons eten te telen?
Ik doe nu voor het derde jaar een poging met mijn volkstuin, maar de naaktslakken hebben mijn tuin overgenomen tot het punt dat ook ik ben overgegaan op bestrijdingsmiddelen. Het natte voorjaar heeft er namelijk niet alleen voor gezorgd dat ik geen hommels ben gaan fotograferen, maar het was ook een waar (naakt)slakkenparadijs. Al mijn zorgvuldige thuis voorgetrokken boontjes en bloemen zijn niet meer dan herinneringen en de zaadjes die ik in maart en april heb gezaaid hebben niet eens het licht mogen zien. Ik wil dus wel graag hommels, maar geen naaktslakken. Dus voor mij geen neonicotinoïden, glyfosaat en PFAS, maar goedkoop bier, nematoden en ijzerorthofosfaat, wat meer “biologisch verantwoorde” middelen zijn, gericht op weekdieren. Dat alles in de hoop om bloemen te kunnen zaaien, mijn dahlia’s te kunnen laten bloeien en samen met de hommels van een bloemenzee te kunnen genieten.
Lisanne Keijzer
(Foto uit mijn volkstuin, 2022)
Reageren op deze column kan hier: LinkedIn
